Berlin Syndrome, van regisseur Cate Shortland (2017)
Een Australische jonge vrouw komt wel in een heel beklemmende relatie terecht met een Duitser in Berlijn.
Clare (Theresa Palmer) wil wat van de wereld zien en heeft haar huis en baan opgezegd in Australië. Ze is Berlijn terecht gekomen omdat ze gefascineerd is door de voormalige DDR en de architectuur van de stad. Ze fotografeert graag wat ze ziet.
In Berlijn aangekomen neemt ze haar intrek in een guesthouse in Kreuzberg. Wanneer ze uit een boekwinkel loopt en voor de verkeerlichten staat te wachten, ontmoet ze Andi (Max Riemelt). Andi is docent Engels op een middelbare school. Ze trekken de rest van de dag met elkaar op en 's avonds brengt Andi haar naar huis. Ze zou de volgende dag naar Dresden gaan.
Wanneer ze in haar bedje de foto's van die dag bekijkt, ziet ze dat er ook een foto tussenzit van Andi. Die heeft ze kennelijk genomen. Ze beseft dat ie er wel goed uitziet en besluit de volgende dag er werk van te maken hem weer te zien.
Net wanneer ze het heeft opgegeven, ziet ze hem in het boekwinkeltje verdiept in een boek van Gustav Klimt. Andi is verbaasd en verrast tegelijkertijd. Hij neemt haar mee naar zijn huis. Een overblijfsel uit de DDR, waar geen mens komt. Ze hebben seks en als Clare de volgende morgen wakker wordt, is Andi al weg.
Nog een beetje onder de indruk van de vorige avond en nacht, rommelt ze wat in het huis. Als ze naar buiten wil gaan, ontdekt ze dat de deur is afgesloten en er geen sleutel is achtergelaten. Wanneer Andi terugkomt in de namiddag, vraagt ze naar de sleutel. Hij dacht dat ie die had achtergelaten. Vergeten. Die avond en nacht hebben de twee weer seks. De volgende morgen wordt ze wakker als ze hem hoort weggaan. Ze vraagt of hij de sleutel nu niet vergeet. Nee, die ligt op het kastje.
Nog steeds onder de indruk en gerustgesteld door de sleutel, rommelt ze weer wat. Maar als ze weg wilt gaan, blijkt de sleutel niet te passen ...
Ik heb deze film afgelopen weekend gezien en moet zeggen dat ie wel indruk heeft gemaakt.
Clare komt naar Berlijn omdat het een wereldstad is. Culturele hoofdstad van Europa. Nou ja, behalve dit jaar dan. Dit jaar is het Leeuwarden. Maar er is zoveel geschiedenis nog te vinden en te zien. Prachtige gebouwen. En de overblijfselen van de voormalige DDR. Er staan nog veel lege wijken. Huizen die nog gestookt moeten worden. Waar eens in de zoveel tijd een stoker langs komt. Zonder al teveel van het verhaal te verklappen is het de vraag of Clare een beetje naïef is. Ze zoekt Andi immers weer op. Ook wel een beetje eng te realiseren dat hij les geeft aan een middelbare school. En dat hij er 'normaal' uitziet. Het zou zo je overbuurman kunnen zijn.
Genoeg te zien in deze spannende thriller !