Barbara, van Christian Petzold (2012)
Oost-Duitse arts, door de autoriteiten naar het platteland gestuurd, hoopt op een kans om naar het Westen te ontsnappen.
Het is 1980. Barbara (Nina Hoss) is arts in een beroemd ziekenhuis in Berlijn.
Omdat ze heeft geprobeerd een visum aan te vragen om naar het Westen te verhuizen, maakt de staatspolitie zich zorgen.
Ze wordt naar het platteland gestuurd om daar in het streekziekenhuis te gaan werken, op de kinderchirurgieafdeling.
Als ze aankomt, ziet ze een auto voor haar deur staan. Ze wordt in de gaten gehouden.
In het ziekenhuis werkt ze onder hoofdarts Andre. Zo op het oog, een aardige vent.
Barbara heeft een lief uit West-Duitsland, die haar af en toe bezoekt. Kan natuurlijk niet zomaar. Dus het worden vluggertjes in
het bos, of een hotel. Hij geeft haar geld en sigaretten, en werkt aan een plan om haar daar vandaan te halen.
Ze is op haar hoede, blijft zoveel mogelijk thuis in haar flat, en vermijdt contact met anderen.
In het ziekenhuis leert ze een jong meisje kennen. Stella heeft hersenvliesontsteking opgelopen, doordat ze in een gebied is te werk
gesteld waar veel teken worden aangetroffen.
De hoofdarts denkt dat Stella zich aanstelt, maar Barbara ziet meteen wat er aan de hand is.
Vanaf dit moment probeert de hoofdarts toenadering te zoeken tot Barbara. Maar hij moet rapporteren hoe het met Barbara gaat
van de autoriteiten. Toch lukt het hem een beetje. En Barbara gaat stiekem toch iets voelen voor de charmeur.
Intussen is het Barbara's vriend gelukt iets te regelen.
Maar gaat het haar lukken? Wil ze nog wel? Is ze toch een beetje ontdooit voor Andre?
Mooie Duitse film, die de Berlinale heeft gewonnen.
Een film over vertrouwen, hoop en angst.
De film speelt in het Duitsland van voor de val van de muur. Dus met een Oost en een West-Duitsland.
Hij is traag en er zit spanning in. Er zit geen muziek in. Je hoort de geluiden van de straat. Het piepen van een deur, kraken van
een kast, een deurbel. Het zorgt allemaal voor extra spanning.
Nina Hoss speelt een schitterende rol als de verbannen Oost-Duitse arts.
Volgens mij geeft de film een prima beeld over hoe het toen moet zijn geweest.
De controle van de Stasi, de Trabantjes.
De vernederingen die burgers, die verdacht werden, moesten doorstaan.
Het altijd op je hoede moeten zijn.
Het viel me ook op dat Barbara geen emoties toont. Ze wil wel, maar kan niet. Want stel dat...
Wat me ook opviel is dat er ontzettend veel werd gerookt. Je ziet het veel in Franse films uit die tijd, maar dus ook in Duitse.
Enfin. De film dus een aanrader. Komt ie nog eens langs op tv, of staat ie op internet.