Ballo a Tre Passi, of wel Three Steps Dancing, van regisseur Salvatore Mereu (2003).
De vier seizoenen op Sardinie weergegeven op authentieke wijze. Met in elk jaargetij een mens of groep mensen centraal die staan voor dit jaargetij. De lente wordt geassocieerd met kinderen, de zomer met een schaapsherder en de eerste liefde, de herfst met een non die op de proef wordt gesteld en de winter een oude man wiens dagen geteld zijn.
Het is lente op Sardinië en een groepje kinderen liften met een boer mee naar de zee. De zee die ze nog nooit hebben gezien. De machtige poëtische zee.
In de zomer ontmoet een jonge schaapsherder een jonge Franse pilote. Zij verleidt hem, maar hij is nog maagd. Het wordt zijn eerste liefde.
Een non keert terug naar huis in de herfst. Haar zuster gaat trouwen en ze heeft permissie van Moeder Overste. Als ze eenmaal thuis is wordt haar keuze op de proef gesteld.
De winter is niet minder poëtisch. De oude Giorgio heeft elke maand een rendez-vous met een prostituee. Telkens voor ze de liefde bedrijven moet de jonge vrouw de accordeon spelen. Het wordt de laatste keer voor de oude man.
Al deze stukken hebben gemeen dat de spelers dezelfde zijn. In het begin heb je het niet door, maar later wel. Het zijn mooie plaatjes en eenvoudige verhaaltjes over mooie dingen, eenvoudige dingen. Een van de favorieten van het filmfestival van mij. Mooie film!