About a Boy, van regisseur(s) Chris en Paul Weitz (2002)
Een film waarin twee 'jongens' worstelen met volwassen worden. De één iets jonger en de ander iets ouder...
Will is een dertiger die zichzelf een eiland vindt en wel 'Ibiza', dus "lang leve de lol". Hij heeft het aardig voor elkaar, hoeft zich niet druk te maken over geld, want hij krijgt nog royalty's van een kerstliedje dat zijn vader een keer heeft gemaakt. Hij brengt zijn tijd door met tv kijken, kleren kopen en vrouwen versieren. Op dat laatste gebied heeft ie een nieuwe bron gevonden: alleenstaande moeders. Alleenstaande moeders zijn nog huiverig voor een nieuwe relatie, maar wel heel gretig in bed! Will gaat naar een bijeenkomst van alleenstaande moeders en gaat daarin zover dat hij zegt een zoontje te hebben. Zijn verhaal maakt indruk en hij ontmoet een leuke vrouw met een kind. Als bij de picknick de 12-jarige Marcus wordt geïntroduceerd heef Will nog niets in de gaten.
Marcus is een einzelgänger op school; hij wordt gepest, maar lijkt het te accepteren. Van zijn moeder hoeft hij geen steun te verwachten, want die is al een tijd zwaar depressief. Maar als Marcus in de gaten krijgt wat Will aan het doen is, heeft hij een ideetje. Hij dringt zich min of meer op aan Will en de twee lijken vrienden te worden. Na school kijken de twee op de bank met een zak chips naar het favoriete tv-spel. Wanneer Marcus een keer naar Will vlucht, besluit Will uit zijn schulp te komen en zich om de jongen te bekommeren...
Leuke komedie met Hugh Grant in een karakter waarin we hem vaak zien: het sulletje dat alles goed bedoelt. Toch speelt hij dit karakter heel goed en overtuigend. Je ziet hem worstelen naar de volwassenheid. In het begin als zijn zus? hem vraagt of hij peetoom wil worden, antwoordt Will dat hij dat geen goed idee vindt." Waarschijnlijk vergeet ik al haar verjaardagen tot de 18e en als ze dan 18 is wil ik waarschijnlijk met haar naar bed". Oeps! Ook schitterend is als hij zijn bolide 'ombouwt' tot een gezinsauto. Hij zet er een kinderstoeltje in en maakt de achterbank smerig. De film wordt verteld door Will en Marcus als een soort voice-overs en zit vol met zelfkritiek.
Het is een verfilming van een boek die goed gelukt is. In de bioscoop was ik zo'n beetje de enige man tussen allemaal jonge vrouwen. Toch vond ik het geen vrouwenfilm. Dus mannen, ga gerust kijken!
Voorspelbaar, maar een leuk einde ook en het liedje blijft dagen lang in je hoofd zitten! ( wedden?) Persoonlijk vond ik de film beter dan het vorige product van de gebroeders Weitz: "American Pie".
Bekijken dus !
