A Beautiful Mind, van regisseur Ron Howard (2001)
8 Oscar Nominaties waaronder die van 'beste film', 'beste acteur' en 'beste regie', dus had ik zoiets van: "die moeten we maar eens gaan bekijken!"
De film vertelt het waargebeurde verhaal van John Nash een schizofrene, maar geniale wiskundige die door een wending in zijn leven even de weg kwijt raakt, maar er op eigen krachten weer uit komt en bovendien op latere leeftijd hiervoor wordt beloond door de Nobelprijs.
De geniale wiskundige John Nash ( Russell Crowe) is student op Princeton net na de oorlog. Iedereen weet dat John een beetje maf is, maar ze laten hem. Zo heeft John bijvoorbeeld contactproblemen en loopt hij de hele tijd algoritmes te berekenen op de ramen van de universiteit. In tegenstelling tot zijn 'vrienden' ziet hij een relatie aanknopen met een vrouw, veel te omslachtig, want "uiteindelijk gaat het toch om het uitwisselen van lichaamsvochten". Tja, dat kun je wel denken, maar moet je natuurlijk niet tegen een vrouw zeggen! U begrijpt dat John menigmaal 'op zijn bek' gaat in de relationele sfeer. Nadat hij tijden niets uitvoert ( hij woont ook geen colleges bij) bedenkt hij ineens in een bar een revolutionaire theorie die nu nog wordt gebruikt. Of liever gezegd, hij zet een bestaande theorie hierover op zijn kop!
Vanaf dit moment gaat het John voor de wind. Hij mag zijn stage uitkiezen en krijgt ook nog een relatie met iemand die hem wel begrijpt. (Jennifer Connelly) Er komen nieuwe mensen in zijn leven waaronder de geheimzinnige Parcher ( Ed Harris) die hem vertelt hoe briljant hij wel niet is en dat zijn land hem nodig heeft. Met andere woorden John wordt gevraagd om codes te breken voor Defensie. Wanneer dit met een achtervolging en schieten uit de hand loopt, raakt John het spoor bijster. Hij wordt opgenomen en gediagnosticeerd als "schizofreen". Al deze geheimzinnige dingen zouden in zijn hoofd afspelen. Zijn vrouw raakt ook het vertrouwen langzaam kwijt. John heeft een keuze: of worden opgenomen en waarschijnlijk niet meer uit het ziekenhuis komen, of proberen ermee te leven. Hij kiest voor het laatste...
Geweldige film met een hele goede Russell Crowe. Pas op driekwart van de film begin je zelf iets te vermoeden van de vermeende schizofrenie van Nash. Prachtige momenten waaronder een van de laatste dat hij wordt uitgenodigd voor thee op latere leeftijd... Ook natuurlijk een film met de nodige humor die niet over de rug gaat van Nash. Hij is nu eenmaal zo en ik zou me kunnen voorstellen dat meer genieën zo denken over relaties.
Zeer zeker een aanrader!
